سهيلة طه
<strong class="search-highlight"></strong>ر<strong class="search-highlight"></strong>ح<strong class="search-highlight"></strong>ل<strong class="search-highlight"></strong>ة<strong class="search-highlight"></strong>ُ<strong class="search-highlight"></strong> <strong class="search-highlight"></strong>ا<strong class="search-highlight"></strong>ل<strong class="search-highlight"></strong>ب<strong class="search-highlight"></strong>ح<strong class="search-highlight"></strong>ث<strong class="search-highlight"></strong> <strong class="search-highlight"></strong>ع<strong class="search-highlight"></strong>ن<strong class="search-highlight"></strong> <strong class="search-highlight"></strong>ج<strong class="search-highlight"></strong>ُ<strong class="search-highlight"></strong>ث<strong class="search-highlight"></strong>م<strong class="search-highlight"></strong>ا<strong class="search-highlight"></strong>ن<strong class="search-highlight"></strong> <strong class="search-highlight"></strong>ع<strong class="search-highlight"></strong>ل<strong class="search-highlight"></strong>ي<strong class="search-highlight"></strong>
ما بين لحظة الاستشهاد وساعة استلام الجثمان، عامان، لم يعد الزمن فيهما عند سهيلة كما كان قبلهما. تقول: "سنتين! نهاري…